تاثیر دوزهای مختلف و روش تزریقecg بر شاخص‏های تولیدمثلی میش‏های افشاری

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر متقابل سطوح و روش‏های مختلف تزریق هورمون ecg روی فعالیت تخمدان و عملکرد تولیدمثلی در میش‏های افشاری بود. در این پژوهش 60 رأس میش 2 تا 4 ساله افشاری با میانگین وزنی 5/2±70 کیلوگرم در آبان 1390 انتخاب شده و به مدت 14 روز، سیدرهای پروژسترونی را دریافت کردند. در زمان برداشت سیدر، میش‏ها به طور تصادفی به پنج گروه مساوی (12n=) تقسیم شدند. تیمارهای 1 و 2، 400 واحد بین‏المللی هورمون ecg را به‏ترتیب به صورت عضلانی و زیرجلدی دریافت کردند و در تیمارهای 3 و 4، نیز 600 واحد بین‏المللی هورمون ecg به‏ترتیب به روش عضلانی و زیرجلدی تزریق شد. در تیمار شاهد تزریقی صورت نگرفت. سپس جهت شناسایی میش‏های فحل، 16 ساعت پس از سیدربرداری و تزریق هورمون ecg، قوچ‏های فحل‏یاب وارد گله شدند. 36 ساعت پس از سیدربرداری، جهت شمارش فولیکول‏ها از سونوگرافی مقعدی استفاده شد و سپس قوچ اندازی انجام شد. در روزهای 35 و 70 پس از قوچ‏اندازی، نمونه‏های خونی برای اندازه‏گیری پروژسترون در طول آبستنی از میش‏ها اخذ شد. نتایج نشان داد میش‏های گروه 2 و 4 که هورمون را به روش زیرجلدی دریافت کرده بودند علایم فحلی را سریع‏تر از تیمارهای گروه عضلانی و نیز گروه کنترل نشان دادند، همچنین در این تیمارها طول مدت فحلی از سایر گروه‏های تیماری بیشتر بود (05/0 > p). بررسی‏های سونوگرافی نشان داد که شمار فولیکول‏های بزرگ (بزرگ‏تر از 5/4 میلی‏متر) در تیمارهای 2 و 4، نسبت به گروه 1، 3 و نیز تیمار شاهد بیشتر بود (05/0 > p). نرخ بره‏زایی در تیمارهای 2 (8/81 درصد) نسبت به تیمارهای 1، 3، 4 و شاهد (3/58، 50،50، 40 درصد) بیشتر بود (05/0 > p). نرخ‏دوقلوزایی به طور معنی‏داری در تیمارهای 2 و 4 (به‏ترتیب 78 و 84 درصد) نسبت به تیمارهای 1، 3 و تیمار شاهد (به‏ترتیب 57، 67، 25 درصد) بیشتر بود (05/0 > p). تعداد بره به ازای هر میش در تیمارهای 2 و 4 نسبت به سایر گروه‏های تیماری، به صورت معنی‏داری بالاتر بود (05/0 > p). به طور کلی، نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‏دهد تزریق 400 واحد زیرجلدی هورمون ecg تاثیر به سزایی روی عملکرد تخمدان و افزایش عملکرد تولیدمثلی در میش‏های نژاد افشاری دارد. کلمات کلیدی: تزریق زیرجلدی، تزریق عضلانی، نرخ ‏بره‏زایی، تعداد بره به ازای هر میش، ecg